20 Δεκεμβρίου 2018

Ο ελληνικός λαός αξίζει ένα σύγχρονο Πολεμικό Ναυτικό


Του Δημήτρη Τσαϊλά* 

Τα διάφορα είδη και οι μορφές της αποτροπής, είναι απαραίτητο να εξετασθούν, ώστε να γίνουν αντιληπτές οι επιπτώσεις τους για την ανάπτυξη στρατηγικών αποτελεσματικής αποτροπής. Να τονίσουμε τη σημασία της αντίληψης και της στρατηγικής κουλτούρας στη διαδραστική φύση τους στην αποτροπή. Με μια διαδικασία, όπου θα απαιτείται να εστιάσουμε την προσοχή μας στον τρόπο στο οποίο, όταν απειλούμαστε, η λήψης αποφάσεων να παρουσιάζεται συνήθως ως βαθμιαία κλιμακούμενη, συγκριτική επιλογή κάτω από τους πολλούς περιορισμούς που διαμορφώνονται στη γεωπολιτική σκηνή. Η διαδικασία αυτή μας οδηγεί σε τρεις κρίσιμες προϋποθέσεις, στην κατανόηση του φάσματος της αποτροπής ώστε να οικοδομήσουμε αποτελεσματικές στρατηγικές. 

Πρώτον, η λήψη απόφασης για εφαρμογή μιας στρατηγικής με στοιχεία αποτροπής, κατά μιας απειλής, δεν είναι αποτελεσματική χωρίς να λαμβάνεται ιδιαίτερη προσοχή και ανάλυση στο ευρύτερο γεωστρατηγικό περιβάλλον. Η αποτροπή προσπαθεί να τροποποιήσει το λογισμό “κόστους-οφέλους” των συγκρουόμενων σε μια δυναμική εμπλεκομένων της επιθέσεως, συμμάχων και εταίρων, στην ευρεία και σφαιρική γεωστρατηγικήεικόνα. Ακόμα και στις πιο αξιόπιστες πολιτικές απειλές, η αποτροπή συνήθως πρέπει να είναι ένθετη μιας ευρύτερης στρατηγικής που θα αποσκοπεί να καταστήσει την επιθετικότητα, ως περιττή σε έναν πιθανό εισβολέα καθώς θα είναι δαπανηρή με εμπλοκή και διεθνών παραγόντων.

Δεύτερον, η αποτροπή πρέπει να εκλαμβάνεται κυρίως ως μια αξιόπιστος προσπάθεια να μετασχηματίσει τη σκέψη του, ένας επιτιθέμενος. Αποτρεπτικές πολιτικές αντιμετωπίζονται συχνά μέσω ενεργειών που χρειάζονται για να αυξήσουν το κόστος και τους κινδύνους μιας επίθεσης, με τρόπους και μέτρα που τα πιθανά επιχειρησιακά αποτελέσματα μέσα από μια εκστρατεία να είναι καταφανώς εις βάρους του επιτιθεμένου.

Αλλά τα αποτελέσματα από αυτά τα βήματα εξαρτώνται εξ ολοκλήρου από την επίδρασή τους, στις αντιλήψεις και την αναδυόμενη κατάσταση, λαμβάνοντας υπόψη την επιθετικότητα του αντιπάλου. Κάθε στρατηγική για την πρόληψη της επιθετικότητας, πρέπει να αρχίσει με την εκτίμηση καταστάσεως, για τα συμφέροντα, τα κίνητρα, τις δυνατότητες και τις επιταγές του επιτιθέμενου.

Τρίτον, προηγείται η επιθετικότητα (λεκτική και πρακτική), από την έναρξη των εντάσεων, κρίσεων και τελικά των συγκρούσεων, μέσω συνήθως, μιας διαδικασίας λήψεως αποφάσεων που κλιμακώνεται σταδιακά και δεν χαρακτηρίζεται από ένα σημείο μιας και μόνο απόφασης. 

Πέραν των παραπάνω, τα κράτη, κάποιες φορές, αποφασίζουν να λύσουν τις διαφορές τους με πόλεμο. Αυτό που προκύπτει, από τη μελέτη ιστορικών παραδειγμάτων είναι, ότι και οι ευκαιριακοί τυχοδιωκτισμοί μπορούν να προκαλέσουν εντάσεις, στη συνέχεια κρίσεις που τελικά οδηγούνται σε συγκρούσεις, είτε σημειακές ή ολοκληρωτικές. Επίσης, πολλά κράτη καταλήγουν σε επιθετικές ενέργειες, επειδή αισθάνονται ότι δεν έχουν άλλη επιλογή, και αναλαμβάνουν το τεράστιο ρίσκο, σε εκείνο το σημείο, μέσω μιας παρανοϊκής διαδικασίας σκέψης που δεν είναι αποτέλεσμα μιας ορθολογιστικής απόφασης. 

Η αποτροπή, πρέπει να γίνει κατανοητή σε αυτό το πλαίσιο, όχι ως μια στρατηγική για να επηρεάσει εκείνη τη μια συγκεκριμένη στιγμή, τον ορθολογικό λογισμό κόστους-οφέλους, αλλά ως ένα ικανό δυναμικό μέσο για τη διαμόρφωση των αντιλήψεων του επιτιθέμενου μέσα από μια συγκεκριμένη, βασανιστική διαδικασία που μπορεί να διαρκέσει για μια ικανή χρονική περίοδο. Κατά μία έννοια, αυτή η χρονική περίοδος δεν είναι εύκολο να καθοριστεί, διότι επηρεάζεται από τη ρευστότητα των διεθνών προκλήσεων. 

Λαμβάνοντας υπόψη αυτές τις πρακτικές περί αποτροπής, ο Ελληνισμός, πρέπει να αντιλαμβάνεται το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο με μια στρατηγική αίσθηση, αναπτύσσοντας την ουσία της ναυτικής ισχύος ως συνδετική δύναμη της ενότητας των θαλασσών στα παγκόσμια κοινά, καθώς υπάρχουν ιστορικές, πολιτιστικές, πολιτικές, οικονομικές και στρατιωτικές αιτίες για να σκεφτούμε για το καθένα ξεχωριστά αλλά και για όλα μαζί με στρατηγική άποψη στην περιοχή μας.

Ο ελληνισμός βρίσκεται σε όλο και πιο περίπλοκο περιβάλλον ασφαλείας που περιγράφεται από την επίμονη διαταραχή, στο λειτουργικό περιβάλλον της Ανατολικής Μεσογείου όπου βρίσκονται η Κύπρος και η Κρήτη, τα δύο “αβύθιστα αεροπλανοφόρα του Ελληνισμού” με τεράστια γεωστρατηγική σημασία. Οπότε καλούμαστε να αναπτύξουμε μια στρατηγική για τη διατήρηση του γεωπολιτικού ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος σε σχέση με τον Τούρκο αμφισβητία, αφού οι Τούρκοι δεν στέκονται πλέον στην αδράνεια, όταν πρόκειται για θαλάσσια ισχύ, καθώς έχουν αυξήσει τις επενδύσεις τους στις αεροναυτικές δυνατότητές τους σε σημείο που αρχίζει να ανατρέπεται η ισορροπία ισχύος, εις βάρος μας. Οπότε είναι ξεκάθαρο πλέον ότι η ενίσχυση του Στόλου μας, καθώς και η διατήρηση μιας σταθερής αεροναυτικής παρουσίας στη Μεσόγειο, πρέπει να ξεχωρίζουν ως οι πιο κρίσιμες προτεραιότητες για τη μελλοντική ανάπτυξη του Πολεμικού Ναυτικού.

Η αποτροπή πρέπει να προβληθεί όχι μόνο σε εθνικό επίπεδο αλλά και σε περιφερειακό και μάλιστα με όρους συμβατικών και αντισυμβατικών μέσων (ανορθόδοξου πολέμου). Στο θέατρο επιχειρήσεων απαιτείται αποτελεσματική συνεργασία για την ασφάλεια, εφόσον οι δραστηριότητες που θα αναληφθούν θα είναι μια μορφή εκτεταμένης αποτροπής, δημιουργώντας ασφάλεια και στέρηση συνθηκών σύγκρουσης από το δυνητικό αντίπαλο. Αυτό απαιτεί μια αξιόπιστη αντιαεροπορική άμυνα ώστε να ενισχυθεί η αποτροπή, παρέχοντας μια ομπρέλα προστασίας “προς τα εμπρός” κατά την ανάπτυξη φίλιων και συμμαχικών δυνάμεων, συμβάλλοντας παράλληλα στην αρχιτεκτονική υπεράσπισης της στρατηγικής της Ελλάδος. Είναι απαραίτητο να χρησιμοποιήσουμε προκεχωρημένες εθνικές και συμμαχικές βάσεις, καθώς και κάθε τεχνολογικό μέσο ώστε να επιτύχουμε διαρκή πληροφόρηση, βασισμένη στη θαλάσσια στρατηγική αποτροπής.

Η ικανότητα μας να διατηρούμε ελεύθερη τη θάλασσα επιχειρήσεων και τις θαλάσσιες γραμμές επικοινωνίας είναι μια από τις σημαντικότερες επιχειρήσεις, καταλύτης για τις διακλαδικές επιχειρήσεις και τον θαλάσσιο έλεγχο που απαιτεί δυνατότητες σε τακτικό και σε επιχειρησιακό επίπεδο ελέγχου του γεωγραφικού χώρου και του κυβερνοχώρου.

Υπάρχουν πολλές προκλήσεις όσον αφορά την ικανότητά μας να ασκήσουμε θαλάσσιο έλεγχο, όμως εκτιμάται ότι για την ώρα η όλη προσπάθειά μας περιορίζεται στη λειτουργία των υποβρυχίων τύπου 214 “Παπανικολής” και των πυραυλακάτων“Vosper”, αφού ο υπόλοιπος στόλος πλέον είναι γερασμένος καθώς η μέση ηλικία των πλοίων μας υπερβαίνει τα τριάντα χρόνια και την επομένη πενταετία, εφόσον συνεχισθεί η αδράνεια ανανέωσης θα βρεθούμε σε πολύ δύσκολη θέση.

Πρέπει λοιπόν να μπορούμε να εξασκούμε επιχειρήσεις για να εξουδετερώσουμε τη κάθε λογής απειλή. Οφείλουμε να μην επιτρέψουμε συνθήκες υπό τις οποίες οι ναυτικές δυνάμεις μας θα εμποδιστούν από την ελευθερία ελιγμών και πρόσβασης, ούτε να επιτρέπουμε στον αντίπαλο να διαταράξει την εθνική εφοδιαστική αλυσίδα, εμποδίζοντας ζωτικής σημασίας θαλάσσιες γραμμές επικοινωνίας και ηλεκτρονικού εμπορίου.

Ασκώντας δόγμα ενιαίου χώρου του Ελληνισμού (Ελλάδα-Κύπρος) πρέπει να είμαστε σε θέση να επιβάλλουμε τοπικό θαλάσσιο έλεγχο όπου κρίνεται αναγκαίο, συνεργαζόμενοι με τις φίλιες δυνάμεις και συμμάχους, αλλά και μόνοι μας εάν απαιτηθεί. Αυτό απαιτεί ικανότητά να ξεπεράσουμε τις προκλήσεις και να αποκτήσουμε ισχυρή αξιοπιστία με απόκτηση νέων μονάδων.

Συμπεράσματα

Για αιώνες τα σκάφη που πλέουν στη θάλασσα αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της ζωής του Ελληνισμού στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Όταν η εμβέλεια της Ελλάδας ιστορικά, είτε μέσω των ναυτικών δυνάμεων, των ακτοφυλάκων και του εμπορικού στόλου της, επιδιώκει την οικοδόμηση επιρροής και ισχύος, μέσω της συνεργασίας, της πειθούς και του εξαναγκασμού, η θαλάσσια ισχύς αποτελεί το κύριο πλεονέκτημα και κρίσιμη επένδυση για τον Ελληνισμό. Η διατήρηση της περιφερειακής ισορροπίας του Ελληνισμού με τη διαχείριση της θαλάσσιας ισχύος καθίσταται αναγκαία για την αντιμετώπιση μιας κατάστασης που αυξάνει τον ανταγωνισμό ακόμη και των μεγάλων δυνάμεων εκτός των κακότροπων γειτόνων μας.

Η δημιουργία και διατήρηση της ασφάλειας στη θάλασσα είναι απαραίτητη για να μπορούμε να μετριάζουμε όχι μόνο την απειλή ενός κεραυνοβόλου πολέμου, αλλά της πειρατείας, της τρομοκρατίας, του λαθρεμπορίου όπλων, ναρκωτικών και άλλων παράνομων δραστηριοτήτων.

Πηγαίνοντας προς τα εμπρός, είναι ανάγκη να αξιολογήσουμε τις νέες τεχνολογίες, πως μπορούν να επηρεάσουν τις αποστολές στο Ναυτικό και τις προοπτικές τους για την επιτυχία των επιχειρήσεων, οπότε είναι απαραίτητος ο εκσυγχρονισμός των πεπαλαιωμένων μονάδων. Στα νικηφόρα σενάρια που αφορούν ιδιαίτερα την Τουρκία πρέπει να ληφθούν υπόψη οι λειτουργικές αλληλεπιδράσεις σε πολλαπλούς τομείς, συμπεριλαμβανομένου του χώρου και του κυβερνοχώρου, βοηθώντας οι προβλέψεις μας να καταδείξουν πώς μια διένεξη ενδέχεται να ξετυλιχθεί μέσα από τις διάφορες φάσεις και πώς η Ελλάδα και οι σύμμαχοι μας μπορούν να τερματίσουν τις μάχες με ευνοϊκούς όρους πολιτικής.

Για την επίτευξη των στόχων, το Πολεμικό Ναυτικό χρειάζεται να οικοδομήσει μια ισορροπημένη δύναμη με απόκτηση νέων μονάδων, τόσο για τη διατήρηση της ισορροπίας δυνάμεων όσο και για την εκπλήρωση της αποστολής αποτροπής. Για την εκτέλεση αυτής της αποστολής, παράλληλα με την ετοιμότητα των μονάδων το Πολεμικό Ναυτικό χρειάζεται να προμηθευτεί με ένα πλήρες φάσμα ναυτικού εξοπλισμού, συμπεριλαμβανομένων των πολλαπλής χρήσεως πολεμικών πλοίων επιφανείας και ναυτικής αεροπορίας.

Τέλος, αλλά το κυριότερο που πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους μας, η φράση του Ηροδότου, ότι για να έχουμε πατρίδα χρειαζόμαστε πλοία στη θάλασσα. Για να αποφύγουμε τις περιπέτειες εθνικής ασφάλειας και κρατικής επιβίωσης, απαιτείται να βάλουμε βαθειά το χέρι στη τσέπη όλοι μας, για τον εκσυγχρονισμό του Στόλου μας. Κυρίως οι Έλληνες πλοιοκτήτες, εφοπλιστές, επιχειρηματίες και βιομήχανοι αλλά και οι απόδημοι πατριώτες για μια πανεθνική επένδυση στην Πατρίδα μας. Ένα σύγχρονο Πολεμικό Ναυτικό δεν αποτελεί πρόκληση για πόλεμο, είναι η πιο σίγουρη εγγύηση της ειρήνης. Ήρθε η ώρα να χρηματοδοτήσουμε όλοι μας οι πατριώτες για να ανεγερθεί η ναυτική μας ισχύ. Ο Ελληνικός λαός αξίζει ένα σύγχρονο Πολεμικό Ναυτικό.

* Ο κ. Δημήτρης Τσαϊλάς είναι Υποναύαρχος ε.α., ΠΝ. 

liberal.gr

28 Οκτωβρίου 2018

Η άγνωστη εποποιία του Βασιλικού Ναυτικού την περίοδο 1940-1945

Η μάχη της Ελλάδας το 1940-41 κατά των απρόκλητων ιταλικών αρχικά επιθέσεων αργότερα δε και των γερμανικών, διήρκεσε συνολικά 216 ημέρες. Αυτό προκάλεσε παγκόσμια κατάπληξη και αιτία πολλαπλού γενικευμένου θαυμασμού και εγκωμίων. 

Η, τότε, φτωχή Ελλάδα, με επαρκή υλική και ηθική προπαρασκευή, σύμπνοια, αυτοθυσία, αλλά και ικανή Πολιτική, Πνευματική, Θρησκευτική και Στρατιωτική Ηγεσία, κατενίκησε την κατά πολύ μεγαλύτερη και πανίσχυρη Ιταλία, αγωνιζόμενη μόνη επί 160 ημέρες. 

Ακολούθως, όταν της επιτέθηκε και η Γερμανία, συνέχισε μαχόμενη με τη βοήθεια μικρών αγγλικών δυνάμεων στην ηπειρωτική χώρα, ενώ τις τελευταίες 11 ημέρες συμπολέμησε με στρατεύματα της αγγλικής Κοινοπολιτείας στην άμυνα της Κρήτης, η οποία κάμφθηκε 56 ημέρες μετά και τη πρώτη γερμανική επίθεση στα βόρεια σύνορά μας.

Στην Πολιτική του Διαθήκη, αλλά και στην περίφημη Γερμανίδα φωτογράφο και κινηματογραφίστρια Λένι Ρίφενσταλ, όπως αναφέρει η ίδια στα απομνημονεύματά της, ο Χίτλερ είχε δηλώσει:

«Η είσοδος της Ιταλίας στον πόλεμο αποδείχτηκε καταστροφική γιά μας. Άν οι Ιταλοί δεν είχαν επιτεθεί στην Ελλάδα και δεν χρειάζονταν τη βοήθειά μας, ο πόλεμος θα είχε πάρει διαφορετική τροπή. Θα είχαμε προλάβει να κατακτήσουμε το Λένινγκραντ και τη Μόσχα πριν μας πιάσει το ρωσικό ψύχος».

Σε λόγο του στο Ραϊχσταγκ την 4-5-41, που διασώζεται ηχογραφημένος στα αρχεία της ΕΡΑ, ο Χίτλερ είπε:

«Η ιστορική δικαιοσύνη με υποχρεώνει να διαπιστώσω ότι από όλους τους αντιπάλους που αντιμετωπίσαμε, ο Έλληνας στρατιώτης πολέμησε με ύψιστο ηρωισμό και αυτοθυσία και συνθηκολόγησε μόνο όταν η εξακολούθηση της αντιστάσεως δεν ήταν δυνατή και δεν είχε κανένα νόημα. Ο Ελληνικός λαός αγωνίστηκε τόσο γενναία, ώστε και αυτοί οι εχθροί του δεν μπορούν να αρνηθούν την προς αυτόν εκτίμηση. Εξ όλων των αντιπάλων που μας αντιμετώπισαν, μόνον ο Έλληνας στρατιώτης πολέμησε με παράτολμο θάρρος και ύψιστη περιφρόνηση προς το θάνατο». 

Όλες οι αξιόμαχες μονάδες του Βασιλικού Ναυτικού, οι οποίες είχαν απομείνει, μετά την επτάμηνη σκληρή μάχη της Ελλάδας, δεν παραδόθηκαν, αλλά έπλευσαν στη Μέση Ανατολή, γιά να συνεχίσουν μαχόμενες μέχρι το 1945 στο πλευρό των Συμμάχων.

Ήταν μία σύσσωμη αποδημία Στόλου σύμμαχης Χώρας, την οποία κατέλαβε ο Άξονας. Όλα τα αξιόμαχα πολεμικά μας πλοία δεν υπέστειλαν τις Σημαίες. Τάχθηκαν στο πλευρό των ελευθέρων Συμμάχων και συνέχισαν να πολεμούν μαζί τους σε όλες τις θάλασσες, όχι μόνο στη διάρκεια της κατοχής της πατρίδας μας, αλλά και μέχρι τη νικηφόρα λήξη του Β΄ΠΠ.

Δείτε βίντεο με αποσπάσματα από ντοκιμαντέρ με την άγνωστη εποποιία του Βασιλικού Ναυτικού την περίοδο 1940-1945.


πηγή

15 Οκτωβρίου 2018

Ποια ήταν τα Μαύρα Καράβια που ήταν ο φόβος των Οθωμανών στο Αιγαίο

Η τεχνογνωσία που είχαν αποκτήσει επί αιώνες οι πειρατές στην θάλασσα στάθηκε πολύτιμος βοηθός πριν και κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821. Είχαν πολεμική εμπειρία στη θάλασσα και εξοπλισμένα καράβια, τα οποία εύκολα μπορούσαν να τα μετατρέψουν σε πολεμικά. Με αυτόν τον τρόπο συνέβαλαν αποφασιστικά στον αγώνα. Όμως και αρκετοί από τους οπλαρχηγούς προϋπήρξαν πειρατές. 

Ανάμεσα τους ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, αλλά και πολλοί Μανιάτες, όπως οι Μαυρομιχαλαίοι και οι Μαντούβαλοι, εκπαιδεύτηκαν ως πειρατές, πριν να αφοσιωθούν στον απελευθερωτικό αγώνα. Ήταν από τις μεγαλύτερες πειρατικές οικογένειες της Μάνης.

Οι Μαντούβαλοι μάλιστα είχαν στήσει τελωνείο στο Ακρωτήριο Ταίναρο και έπαιρναν φόρο απ΄ όποιο πλοίο περνούσε. Η δραστηριότητα αυτή τους έφερε σε ρήξη με τους Μαυρομιχάληδες. Αλλά και οι Μαυρομιχαλαίοι, πέρα από την πειρατεία πουλούσαν προστασία στα διερχόμενα πλοία από πειρατικές επιδρομές, γεγονός που προκάλεσε την αντίδραση των συμπατριωτών τους πειρατών. Έτσι αναγκάστηκαν να σταματήσουν.

Γενικά οι πειρατές από τη Μάνη σε συνεργασία με τους Μαλτέζους πουλούσαν διαβατήρια προστασίας σε καπετάνιους των διερχόμενων πλοίων, ώστε να μπορούν να πλέουν ανενόχλητα στο Αιγαίο.

Με το ξέσπασμα της Επανάστασης, πολλοί πειρατές έθεσαν τα καράβια τους στις υπηρεσίες του απελευθερωτικού αγώνα. Αργότερα ο Ιωάννης Καποδίστριας με νόμο απαγορεύει την πειρατεία, η οποία περιορίζεται πλέον σε μεμονωμένα περιστατικά. Το 1860 καταγράφεται το τελευταίο.

Τα μαύρα καράβια

Τα μαύρα καράβια εμφανίστηκαν στα νερά του Αιγαίου το 1807. Πρόκειται για ένα στολίσκο πειρατικών σκαφών που συγκρότησαν πρώην αρματολοί. Με έδρα τις Βόρειες Σποράδες λεηλατούσαν τα πλοία που είχαν σηκώσει τουρκική σημαία.

Κατά τη διάρκεια της ελληνικής επανάστασης, αρματολοί από τον Όλυμπο, όταν απέτυχε η προσπάθεια τους να καταλάβουν την Βόρεια Θεσσαλία και το Πήλιο, κατέφυγαν στις Σποράδες. Συγκεκριμένα στη Σκύρο, στη Σκιάθο και στη Σκόπελο. Από εκεί ανέπτυξαν πάλι πειρατική δραστηριότητα. Χτυπούσαν, λεηλατούσαν και έγιναν ο φόβος και ο τρόμος των Τούρκων στο Αιγαίο.

Αρχηγοί του Μαύρου Στόλου ήταν ο Γιάννης Σταθάς και ο Νικοτσάρας. Ονομάστηκαν μαύρα καράβια γιατί σκαριά και πανιά ήταν βαμμένα μαύρα, ενώ και οι ναύτες φορούσαν μόνο μαύρα ρούχα. Ήταν περίπου 70 σκαριά, τα οποία είχαν ονόματα του τόπου καταγωγής του καπετάνιου τους: Όλυμπος, Κίσσαβος, Νάουσα, Κασσάνδρα, Λιτόχωρο.

Είναι τα πρώτα πλοία που πριν από την επανάσταση υψώνουν ελληνική σημαία, μπλε φόντο με άσπρο σταυρό στο κέντρο.

Τα μαύρα καράβια έγιναν ο φόβος και ο τρόμος των Τούρκων στο Αιγαίο. Η δράση τους εξόργισε την Υψηλή Πύλη, η οποία αποφάσισε να τους αντιμετωπίσει, στέλνοντας μεγάλη ναυτική δύναμη εναντίον τους. Οι Έλληνες ζήτησαν τη συνδρομή της αγγλικής φρεγάτας Sea Horse και του κυβερνήτη της Τζον Στιουάρτ, ο οποίος δέχτηκε πρόθυμα να βοηθήσει.

Μετά από διήμερη ναυμαχία τα τουρκικά πλοία ηττήθηκαν και τράπηκαν σε φυγή, παραδίδοντας μάλιστα την επικεφαλής φρεγάτα τους στους Έλληνες. Αφού δεν κατάφεραν να τους αντιμετωπίσουν στη μάχη, οι Τούρκοι αποφάσισαν να δώσουν αμνηστία στους πειρατές. Οι αρματολοί χωρίστηκαν και μέσα σε τρία χρόνια οι περισσότεροι εξοντώθηκαν από τον Αλή Πασά.

mixanitouxronou
το είδα ΕΔΩ

28 Σεπτεμβρίου 2018

Τρεις ασκήσεις με απόλυτη επιτυχία για το Πολεμικό Ναυτικό

Το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού (ΓΕΝ) ανακοίνωσε ότι από την Δευτέρα 24 έως την Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2018 διεξήχθησαν οι προγραμματισμένες εθνικές τεχνικές ασκήσεις «ΑΣΤΡΑΠΗ 5/18», «ΟΡΜΗ 4/18», «ΒΡΟΝΤΗ 3/18».



Η άσκηση διεξήχθη στην ευρύτερη περιοχή του Σαρωνικού κόλπου και Μυρτώου Πελάγους, με τη συμμετοχή φρεγατών, πυραυλακάτων, κανονιοφόρων, υποβρυχίων, πλοίου γενικής υποστήριξης, ελικοπτέρων του Πολεμικού Ναυτικού και αεροσκαφών της Πολεμικής Αεροπορίας. 



Οι εν λόγω ασκήσεις πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο του ετήσιου προγράμματος Επιχειρησιακής Εκπαίδευσης μονάδων του Πολεμικού Ναυτικού με σκοπό τη διατήρηση και ενίσχυση της επιχειρησιακής και μαχητικής ετοιμότητας και ικανότητας των συμμετεχόντων.

πηγή

10 Σεπτεμβρίου 2018

Οι δυσκολίες της ακτοπλοΐας στη Νότια Κρήτη και η ναυτοσύνη των Ελλήνων. (βίντεο)

από τον χρήστη George Stavroulakis 

Ο Καπετάνιος του Σαμαριά μετά από αποτυχημένη απόπειρα προσέγγισης της προβλήτας στο λιμάνι της Αγίας Ρούμελης παίρνει την απόφαση για αποβίβαση - επιβίβαση από την παραλία με ανέμους να πνέουν από τα Νότιο Δυτικά καθιστώντας την διαδικασία και στις 2 περιπτώσεις ακόμα πιο δύσκολη.

29 Αυγούστου 2018

10 Ιουνίου 2018

Πλόες Τριήρους «ΟΛΥΜΠΙΑΣ» 2018 για το κοινό

Το Πολεμικό Ναυτικό είναι έτοιμο να υποδεχτεί για τρίτη συνεχή χρονιά άντρες και γυναίκες 15-75 χρονών από όλη την Ελλάδα για 9 προγραμματισμένους πλόες τον Ιούνιο, Ιούλιο και Σεπτέμβριο του 2018. Δηλώστε συμμετοχή για να ταξιδέψετε στον χρόνο και να νιώσετε την συγκίνηση της κωπηλασίας μιας αρχαίας Τριήρους στα νερά του Σαρωνικού.

Οι καθορισμένες ημερομηνίες για τους πλόες της Τριήρους «ΟΛΥΜΠΙΑΣ» είναι οι παρακάτω:

Κυριακή 24 Ιουνίου 2018 : 10:00-12:00
Τετάρτη 27 Ιουνίου 2018 : 17:00-19:00
Κυριακή 08 Ιουλίου 2018 : 10:00-12:00
Τετάρτη 11 Ιουλίου 2018 : 17:00-19:00
Κυριακή 15 Ιουλίου 2018 : 10:00-12:00
Τετάρτη 18 Ιουλίου 2018 : 17:00-19:00
Κυριακή 09 Σεπτεμβρίου 2018 : 10:00-12:00
Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2018 : 17:00-19:00
Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2018 : 10:00-12:00


Η διαδικασία των κρατήσεων ορίζεται ως εξής:
Τηλεφωνική κράτηση στο 6940 471218 από Δευτέρα εως Παρασκευή 09:00-13:00 για καταγραφή στοιχείων κωπηλατών.


Οι κρατήσεις θα ξεκινήσουν την Δευτέρα 04 Ιουνίου 2018.
Συμπλήρωση «φόρμας» μετά από την τηλεφωνική κράτηση ΕΔΩ.


Απαντητικό email από το γραφείο Τριήρους «ΟΛΥΜΠΙΑΣ»,όπου θα επισυνάπτονται Υπεύθυνη Δήλωση, Οδηγίες Ασφαλείας και ο Aριθμός κράτησης του κάθε κωπηλάτη. 

Την καθορισμένη ημέρα του πλου θα προσκομίζεται συμπληρωμένη και υπογεγραμμένη από τον κάθε κωπηλάτη η Υπεύθυνη Δήλωση, και θα παραδίδεται πριν την επιβίβαση.

Σε κάθε πλού έχει οριστεί ο αριθμός των τριάντα (30) επιβατών που θα μπορούν να επιβιβαστούν χωρίς να κωπηλατούν.

Για κάλυψη των αναγκών συντηρήσεως της Τριήρους «ΟΛΥΜΠΙΑΣ», το εισιτήριο για κάθε κωπηλάτη ορίζεται στα τρία (3) ευρώ, χωρίς ειδικές κατηγορίες.

πηγή

9 Ιουνίου 2018

Αλλαγές στο σύστημα εισαγωγής στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού

Δημοσιεύτηκε η ΚΥΑ με τίτλο «Κύρωση Κανονισμού εισαγωγής σπουδαστών/ριών στις ΑΕΝ για το ακαδημαϊκό έτος 2018-2019». Μετά από πρωτοβουλία του Υπουργού Ναυτιλίας Παναγιώτη Κουρουμπλή, σε συνεργασία και σε συμφωνία με το Υπουργείο Παιδείας, την ΕΕΕ, το ΝΕΕ, την ΠΝΟ, τον ΣΕΕΝ και την Πανελλήνια Ένωση Εκπαιδευτικών Δημόσιας Ναυτικής Εκπαίδευσης, η εν λόγω ΚΥΑ επιφέρει τρεις αλλαγές, οι οποίες ανταποκρίνονται στα αιτήματα των προαναφερθέντων φορέων. 

1. Για το Εκπαιδευτικό Έτος 2018- 2019 το 75% των εισαγομένων θα είναι με Πανελλήνιες εξετάσεις και το 25% θα είναι με μοριοδότηση. 

2. Για το ίδιο Εκπαιδευτικό Έτος αυξάνεται από 8% σε 13% το ποσοστό των αποφοίτων ΕΠΑΛ Ναυτικού Τομέα και ΤΕΕ Ναυτικού και Ναυτιλιακού Τομέα που θα εισάγεται με μοριοδότηση στις ΑΕΝ. 

3. Από το Εκπαιδευτικό Έτος 2019-2020 η εισαγωγή στις ΑΕΝ θα πραγματοποιείται μόνο μέσω του συστήματος των πανελληνίων εξετάσεων του Υπουργείου Παιδείας. 

Από τους εισαγόμενους ποσοστό 15% θα προέρχεται αποκλειστικά και μόνο από ΕΠΑΛ Ναυτικού Τομέα και ΤΕΕ Ναυτικού και Ναυτιλιακού Τομέα, ειδικότητας Πλοιάρχου η Μηχανικού. 

πηγή

1 Ιουνίου 2018

Επισκέψιμα στις 8 Ιουνίου τα πλοία του Πολεμικού Ναυτικού: Όλο το πρόγραμμα των εκδηλώσεων

Τα πλοία του Πολεμικού Ναυτικού θα μπορούν να επισκεφθούν μικροί και μεγάλοι σε αρκετές πόλεις και νησιά του Αιγαίου την Παρασκευή 8 Ιουνίου μετά την ολοκλήρωση της Άσκησης “Καταιγίς 2018” 

Η πλήρης ανακοίνωση του Πολεμικού Ναυτικού 

Από το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού ανακοινώνεται ότι την Παρασκευή 08 Ιουνίου 2018, μετά την ολοκλήρωση της άσκησης «ΚΑΤΑΙΓΙΣ 2018», πλοία του Πολεμικού Ναυτικού πρόκειται να καταπλεύσουν στους κάτωθι λιμένες του Αιγαίου Πελάγους, με σκοπό να συμμετάσχουν σε εκδηλώσεις, που διοργανώνονται υπό το συντονισμό του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, με τον τίτλο «Μέγα το της Θαλάσσης Κράτος» και να δοθεί η ευκαιρία στο κοινό να τα επισκεφθεί: 

Αγίου Ευστρατίου 
Αλεξανδρούπολης 
Αμοργού 
Βόλου 
Θάσου 
Θεσσαλονίκης 
Ικαρίας 
Καβάλας 
Καλύμνου 
Λέσβου 
Λήμνου 
Μεγίστης 
Οινουσσών 
Ρόδου 
Σαμοθράκης 
Σάμου 
Σκοπέλου 
Φούρνων 
Χίου 
Ψαρών 

Κεντρική Νήσος των εκδηλώσεων έχει καθοριστεί η ν. Ψαρά, όπου, την Τρίτη 05 Ιουνίου 2018, θα πραγματοποιηθούν ιδιαίτερες εκδηλώσεις, παρουσία της Πολιτικής και Στρατιωτικής ηγεσίας του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας (ΥΠΕΘΑ). 

Στο επίκεντρο των εκδηλώσεων θα είναι η απόδοση τιμών στους Ναυάρχους Κωνσταντίνο Κανάρη, Ανδρέα Μιαούλη και Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, στο πρόσωπο των οποίων αναγνωρίζεται και τιμάται η προσφορά όλων των επώνυμων και ανώνυμων ηρωικών Ναυμάχων του κατά θάλασσα αγώνα, διαχρονικά. Για το λόγο αυτό θα μεταφερθούν με πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού, στη ν. Ψαρά, η καρδιά του Κωνσταντίνου Κανάρη από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, η καρδιά του Ανδρέα Μιαούλη από τη ν. Ύδρα και τα οστά της Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας από τη ν. Σπέτσες. 

Οι εκδηλώσεις «Μέγα το της Θαλάσσης Κράτος» θα ολοκληρωθούν τη Δευτέρα 11 Ιουνίου 2018 με την επιθεώρηση του Στόλου εν πλω, από την Α.Ε. Πρόεδρο της Δημοκρατίας, στο Σαρωνικό Κόλπο. 

Με την πραγματοποίηση των εν λόγω εκδηλώσεων, αναδεικνύονται και ενισχύονται οι άρρηκτοι δεσμοί του Ελληνικού λαού με τη θάλασσα και το Πολεμικό Ναυτικό, που αποτελεί βασικό παράγοντα της Εθνικής μας ισχύος, θεματοφύλακα των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, και προασπιστή της εδαφικής μας ακεραιότητας. Παράλληλα δε, προβάλλεται η πλούσια Ναυτική Παράδοση και η Ναυτική Ιστορία της Ελλάδας. 

ΥΠΕΘΑ/ΓΕΝ 
Αθήνα, Ελλάδα 

Πηγή

19 Απριλίου 2018

Πάνω από 43 εκατομμύρια κόρους ο Ελληνικός εμπορικός στόλος: Αυξήθηκε φέτος κατά 0,7%

Αύξηση 0,7% σημείωσε η δύναμη του ελληνικού εμπορικού στόλου (πλοία 100 κόρων και άνω) τον Φεβρουάριο εφέτος σε σύγκριση με την αντίστοιχη δύναμη του Φεβρουαρίου 2017, έναντι μείωσης 0,2% που σημειώθηκε κατά την αντίστοιχη σύγκριση το 2017 προς το 2016, και πλέον αριθμεί 1.855 πλοία. 

Σύμφωνα επίσης με την ΕΛΣΤΑΤ, η ολική χωρητικότητα του ελληνικού εμπορικού στόλου (πλοία 100 κόρων και άνω) ανήλθε σε 43.958.815 κόρους τον Φεβρουάριο εφέτος και παρουσίασε μείωση 2,4% σε σύγκριση με την αντίστοιχη χωρητικότητα του Φεβρουαρίου 2017, έναντι αύξησης 0,8% που σημειώθηκε κατά την αντίστοιχη σύγκριση το 2017 προς το 2016. 

ΑΠΕ-ΜΠΕ 
πηγή

23 Μαρτίου 2018

Εορτασμός Εθνικής Επετείου 25ης Μαρτίου 1821- Επίσκεψη Κοινού σε Πολεμικά Πλοία στον Πειραιά

Από το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού ανακοινώνεται ότι από την Παρασκευή 23 έως την Κυριακή 25 Μαρτίου 2018, στο πλαίσιο του εορτασμού της Εθνικής Επετείου της 25ης Μαρτίου 1821, η φρεγάτα ΣΠΕΤΣΑΙ, η πυραυλάκατος ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ και το υποβρύχιο ΩΚΕΑΝΟΣ θα καταπλεύσουν στον λιμένα του Πειραιά, όπου θα παραβάλουν στα κρηπιδώματα 11 και 12 (Εκθεσιακό Κέντρο ΟΛΠ), προκειμένου να δοθεί η ευκαιρία στο κοινό να τα επισκεφθεί.

Οι ώρες του επισκεπτηρίου έχουν ως ακολούθως: 

Παρασκευή 23 Μαρτίου 2018, από 15:00 έως 19:00. 
Σάββατο 24 Μαρτίου 2018, από 09:00 έως 19:00. 
Κυριακή 25 Μαρτίου 2018, από 09:00 έως 19:00 

πηγή

17 Ιανουαρίου 2018

Το νεοελληνικό ακρόπρωρο

Του καθηγητή Πέτρου Θέμελη 

Το νεοελληνικό ακρόπρωρο είναι παρακλάδι του ευρωπαϊκού. Εμφανίζεται αυτήν ακριβώς την περίοδο της μετάβασης από τον 18ο στον 19ο αιώνα, κι είναι γέννημα του νέου πολιτικού, οικονομικού και κοινωνικού κλίματος. Ο πρώτος υπολογίσιμος ελληνικός εμπορικός στόλος εμφανίζεται γύρω στα 1740/50 στο Μεσολόγγι και το Γαλαξίδι, δηλαδή στις δυτικές ακτές της Ελλάδας, όπου υπήρχε και αφθονότερη ξυλεία για το χτίσιμο ντόπιων καραβιών.

Το Μεσολόγγι ανήκε στον εμπορικό κόσμο της Ηπείρου (με κέντρο τα Γιάννενα), ενώ το Γαλαξίδι σε αυτόν του Μοριά με κέντρο την Πάτρα – εμφανίζονται μάλιστα και ανταγωνιστικές τάσεις ανάμεσά τους μετά το 1760.

Ο Μέγας Κύρης της Μάλτας αναγνώρισε τα πλοία των Ελλήνων Οθωμανών πολιτών ως χριστιανικά και δέχτηκε να τα προστατεύει. Ετσι οι Έλληνες ραγιάδες αποκτούν γύρω στο 1740 ευνοϊκές συνθήκες ναυσιπλοΐας έξω από τις οθωμανικές θάλασσες. Σε κατάλογο πλοίων από το Μεσολόγγι του 1764 αναφέρεται ότι σαράντα εννέα πλοία σε σύνολο εβδομήντα πέντε είχαν ναυπηγηθεί στη λιμνοθάλασσα.

Στο Αιγαίο η Χίος και η Λέσβος είναι ήδη μεγάλα κέντρα, ενώ γρήγορα παίρνουν επάνω τους όλα τα νησιά, όπως η Μήλος, η Κίμωλος, η Μύκονος, τα Ψαρά, η Υδρα, οι Σπέτσες. Το 1757 ναυπηγήθηκε στο Σοφικό το πρώτο “αμφοτερόπρυμνο” μπρίκι του Υδραίου Α. Κοκκίνη, χωρητικότητας 250 τόνων.

ΟΙ ΧΡΥΣΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ

Ευνοϊκότερες συνθήκες για την ανάπτυξη της Eλληνικής ναυτιλίας στο Αιγαίο δημιουργήθηκαν στη διάρκεια του ρωσοτουρκικού πολέμου (1768-1774) και μετά τις συνθήκες του Κιουτσούκ Καϊναρτζή το 1774 και του Ιασίου το 1792. Οι σημαντικότερες πάντως ναυτικές δυνάμεις στα τέλη του 18ου αιώνα ήταν η Ύδρα, οι Σπέτσες και τα Ψαρά. Το 1771 η Υδρα είχε ήδη 50 μεγάλα υδρέικα ιστιοφόρα και το 1780 περισσότερα από εκατό μεγάλα ιστιοφόρα, που πρέπει να αγοράστηκαν στη Δύση ή να ναυπηγήθηκαν εκεί για λογαριασμό των Υδραίων. Το 1787 ο Κυριάκος Μπρούσκος ή Πεσλήκης σκάρωσε στο Φιούμε μια καραβοσαΐτα (μπρίκι), που στάθηκε, όπως παραδίδεται, υπόδειγμα για να ναυπηγηθούν παρόμοια στην Ύδρα και τα άλλα νησιά” γράφει ο Ανδρέας Τζαμτζής.

Καράβια, λοιπόν, που αγοράστηκαν στη Βενετία και την Βρετανία ή ναυπηγήθηκαν εξαρχής για λογαριασμό Ελλήνων σε δυτικά καρνάγια στάθηκαν πρότυπα για το πρώτο μεγάλο μας καράβι. Ετσι, η τρίστηλη πολάκα «Πλειάς» 254 τόνων, του Σπετσιώτη Κοσμά Γκίνη, που ναυπηγήθηκε στη Νάπολη το 1792/3, στάθηκε πρότυπο για το χτίσιμο ντόπιων καραβιών. Ακολουθούν το «Λύμπερης» του Μέξη, το «Ζαχαρίας» του Π. Μπόταση, το «Σκαρδάμυλα» του I. Κλείσα, το «Μπακίρης» του Χατζή-Ανδρέου. Πρώτος Σπετσιώτης ναυπηγός αναφέρεται το 1773 ο Μιχελής από τη Μήλο. Στην Κάσο δουλεύει ο καραβομαραγκός Γιώργος Καντερτζόγλου. Γύρω στα 1792, οι Σπέτσες απέκτησαν το πρώτο μεγάλο τους καράβι, χωρητικότητας 254 τόνων, και λίγο αργότερα, το 1794 τα Ψαρά πλοίο 150 τόνων.

Καρνάγια για εμπορικά καράβια εκτός από την Υδρα, τις Σπέτσες, τα Ψαρά και την Κάσο, υπήρχαν ακόμη στο Γαλαξίδι, την Πάργα, τη Ζαγορά, το Τρίκερι, τη Σκιάθο, την Κύμη. Μικροκαρνάγια υπήρχαν σε πολλά νησιά και λιμάνια της κυρίως Ελλάδας και της Μικράς Ασίας.

ΠΕΡΙΖΗΤΗΤΟΙ ΚΑΡΑΒΟΜΑΡΑΓΚΟΙ

Στα Ψαρά, και μετά την καταστροφή τους και στην Ανδρο, δούλεψε ο Μαστρο-Σταμάτης Καφουδάκης από τη Χίο κι ο γιος του Μαστρο-Γιάννης, καθώς και ο εγγονός του Σταμάτης που ανέλαβε αργότερα αρχιναυπηγός στη Σύρα.

Οι καλοί πρωτομαΐστορες καραβομαραγκοί ήταν περιζήτητοι, όπως ο Υδραίος Μαστρο-Θοδωρής. Ο «Αρης» του Μιαούλη ναυπηγήθηκε το 1801 στη Βενετία, με σχέδια όμως και επιστασία ενός άλλου περίφημου Υδραίου καραβομαραγκού του Μαστρο-Γιώργη, γιου του Μαστρο-Αναγνώστη, όπως και δύο ακόμη καράβια των Υδραίων Γεωργίου Κιβωτού και Δημήτριου Δρίτσα. Ο ίδιος πρέπει να σκάλισε και το θαυμάσιο, γνήσια νεοελληνικό, λαϊκό ακρόπρωρο με την προτομή του κρανοφόρου θεού του πολέμου: από τα παλαιότερα νεοελληνικά ακρόπρωρα που μας σώζονται, στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο της Αθήνας (βλ. εικόνα).

Ο ΜΕΓΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΝΕΟΕΛΛΗΝΑΣ ΗΡΩΑΣ

Στο γνήσια ελληνικό και πηγαίο αυτό ξυλόγλυπτο, έργο του Μαστρογιώργη του Υδραίου, σμίγουν ο Μεγαλέξανδρος του νεοελληνικού θρύλου με τον «ήρωα» του Αγώνα, τον εκπρόσωπο της νεοελληνικής λεβεντιάς με την αγνή και αγέρωχη έκφραση και το παχύ μουστάκι.

Η γνωστή από την “Χάρτα” του Ρήγα Βελεστινλή μορφή του νεαρού Μεγαλέξανδρου ,που κυκλοφόρησε στη Βιέννη το 1797, μεταφέρεται στο ακρόπρωρο. Ο Ρήγας αντιγράφει με ελαφρές παραλλαγές το κεφάλι του Μεγάλου Αλεξάνδρου από χαλκογραφία, έργο του χαράκτη Salomon Kleiner (1703-1761) που εκδόθηκε στη Βιέννη το 1749. Ο Μέγας Αλέξανδρος υψώνεται σε σύμβολο της απελευθέρωσης των Ελλήνων από τον τουρκικό ζυγό. Από τον αρχαίο θεό του πολέμου Αρη στο ακρόπρωρο μόνο το όνομα έμεινε.

Ωστόσο ο Αρης, ο Μεγαλέξανδρος, ο Νεοέλληνας αγωνιστής συνδέονται και επενεργούν συνειδητά ή ασυνείδητα ως μια ενότητα και συμβολίζουν τη συνέχεια του Ελληνισμού από την αρχαιότητα ως τα χρόνια του Αγώνα.
 
Κατά την τριακονταετία πριν από την Επανάσταση του 21 είναι πολύ αγαπητή μια πεζή διασκευή της βυζαντινής «Φυλλάδα του Μέγα Αλέξανδρου», και αυτή αποτελεί έμμετρη διασκευή του ψευδοκαλλισθένειου μυθιστορήματος «Βίος Αλεξάνδρου του Μακεδόνος» των πρώτων μεταχριστιανικών αιώνων, σε απλή μικτή γλώσσα, που τυπώθηκε πολλές φορές στη Βενετία. Είναι γνωστό ως «Φυλλάδα του Μέγα Αλέξανδρου», γιατί τυπώνεται σε φτηνές, πρόστυχες φυλλάδες, που τις πουλούσαν πλανόδιοι πραματευτάδες σε όλα τα χωριά της Ελλάδας και της Ανατολής. Ο μύθος του Μεγαλέξανδρου εξυπηρετούσε εθνικούς σκοπούς, σχετίζεται με το ξύπνημα της ελληνικής συνείδησης αυτήν ακριβώς την εποχή, που αποζητά σύνδεση με την αρχαία Ελλάδα. Ενδεικτικό του ίδιου φαινομένου είναι και το γεγονός ότι νεογέννητα βαφτίζονται με αρχαία ελληνικά ονόματα (ανάμεσα σε αυτά είναι και το Αλέξανδρος), ιδιαίτερα σε περιοχές της Μικράς Ασίας και του Δούναβη. Ο Ρήγας τυπώνοντας την εικόνα του Μεγαλέξανδρου της Φυλλάδας «προς χάριν Ελλήνων και Φιλελλήνων» το 1797 επεδίωκε συγκεκριμένους εθνικούς στόχους. Ο πυρπολητής Κανάρης διάβαζε γοητευμένος στα παιδικά του χρόνια τη Φυλλάδα, όπως μας διηγείται ο ίδιος, καθισμένος στα βράχια του νησιού του.

Εκτός από τον «Αρη» και ο «Αχιλλέας» του Ανδρέα Μιαούλη, μια πολυτελής κορβέτα, ναυπηγήθηκε στη Βενετία το 1803. Μπρίκια 250-300 τόνων, ονομαστά της εποχής ήταν ο «Αρης» του Τσαμαδού, ο «Αχιλλεύς» του Βούλγαρη, ο «Λεωνίδας» του Τομπάζη. Και η επανάληψη των αρχαίων ελληνικών ονομάτων δείχνει τη συνειδητή στροφή στην αρχαιότητα.

ΑΚΜΗ ΚΑΙ ΚΡΙΣΗ 

Προς τα τέλη του 18ου αιώνα η ελληνική εμπορική ναυτιλία βρίσκεται σε πραγματική άνθηση, που συνεχίζεται ως και την πρώτη δεκαετία του 19ου. Το δυτικοευρωπαϊκό μονοπώλιο εκτοπίζεται. Η Γαλλική Επανάσταση αποτελεί ορόσημο για τη θεαματική ανάπτυξη του ελληνικού ναυτικού εμπορίου, που ευνοείται και από τη γαλλο-αγγλική διαμάχη για τον έλεγχο της Μεσογείου. Αποτέλεσμα των γαλλο-αγγλικών πολέμων του τέλους του 18ου και των αρχών του 19ου αιώνα ήταν η απομάκρυνση του γαλλικού εμπορίου από την ανατολική Μεσόγειο. Ενα ρωσικό ιστιοφόρο που εικονίζεται σε λιθογραφία του 1770 (Γεννάδειος Βιβλιοθήκη) στο λιμάνι της Κορώνης φέρει ένα θαυμάσιο ακρόπρωρο σε μορφή γυμνής γυναίκας τολμηρά κινημένης. Αποτελεί και αυτό δείγμα του κλασικιστικού ακρόπρωρου, που κυριαρχεί στο χώρο της Ευρώπης την εποχή αυτή.

Η πρώτη περίοδος ακμής της ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας συνεχίζεται ως και την πρώτη δεκαετία του 19ου αιώνα. Το 1794 ο υδραίος καπετάν Δημήτρης Χρισόφιλος ταξίδεψε ως τη Μαρτινίκα και τη Νέα Ορλεάνη. Το 1800 ο Δήμας Σαρκώσης έκανε τρία ταξίδια στην Κεντρική και τη Νότια Αμερική.

Ωστόσο από το 1813 άρχισε να παρουσιάζεται οικονομική κρίση στον ναυτιλιακό τομέα, που κορυφώνεται τις παραμονές της Επανάστασης. Επακόλουθα της κρίσης ήταν η πτώση της τιμής των σιτηρών, το τέλος των Ναπολεόντειων πολέμων, ο ανταγωνισμός των Δυτικοευρωπαίων εμπόρων που ξαναγυρίζουν στη Μεσόγειο, η εμφάνιση του αμερικάνικου βάμβακα στην ευρωπαϊκή αγορά, η ακμή της Τεργέστης και άλλα.

Ορισμένοι ερευνητές πιστεύουν ότι η οικονομική αυτή κρίση όξυνε την εσωτερική κοινωνική ένταση και επιτάχυνε τον ξεσηκωμό. Στα χρόνια του Αγώνα το εμπορικό ναυτικό μετατράπηκε σε πολεμική δύναμη, με τον κατάλληλο εξοπλισμό των μεγάλων κυρίως ιστιοφόρων.

ΑΠΟ ΤΟ ΕΜΠΟΡΙΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

Βασική οικονομική πηγή της Επανάστασης ήταν οι εύποροι καραβοκύρηδες των νησιών Υδρας, Σπετσών και Ψαρών, που είχαν συγκεντρώσει μεγάλο ποσοστό ρευστού κεφαλαίου. Παρασύρθηκαν τότε οι καραβοκύρηδες των νησιών αυτών σε έναν επικίνδυνο για τα ταξικά τους συμφέροντα αγώνα, δημιουργώντας αξιόμαχο στόλο και αναλαμβάνοντας, θέλοντας και μη, τις δαπάνες. Επιθυμούσαν, βέβαια, να πετύχουν το αμετάβλητο της ισχύουσας διοικητικής διάρθρωσης (του εφοπλιστικού τους status quo). Κανείς δεν ήθελε να θιγούν τα οικονομικά του προνόμια. Οι εθνικές συνελεύσεις, κατά τη διάρκεια του Αγώνα, ήταν να μην εκποιηθεί η εθνική γη, αλλά να υποθηκευθεί ως εγγυητική βάση σε περίπτωση σύναψης εξωτερικών δανείων – όπως έγινε με τα δάνεια της Αγγλίας το 1824 και το 1825.

Το πρώτο δάνειο των 800.000 λιρών στερλινών, με επιτόκιο 5% και διορία τριάντα έξι ετών για την απόσβεση, είχε ως παρακαταθήκη, ως εγγύηση δηλαδή για την αποπληρωμή του, όλα τα εθνικά κτήματα. Το δάνειο θα ερχόταν σε δόσεις με πλοία στις τράπεζες του Καίσαρα Λογοθέτη και του Σαμουήλ Βάρφη στη Ζάκυνθο. Πολιτικές και οικονομικές ίντριγκες καθυστέρησαν την αποστολή. Χάρη στο δάνειο, ένα μικρό ποσό του οποίου έφτασε τελικά στην Ελλάδα, εδραιώθηκε στην Ελλάδα η αγγλοκίνητη παράταξη.

Με το δεύτερο δάνειο, που το διαχειρίστηκαν μάλιστα οι δανειστές, αντί να σταλούν χρήματα και πολεμικό υλικό, παραγγέλθηκαν ατμοκίνητα πλοία σε αγγλικά ναυπηγεία και φρεγάτες στις Ηνωμένες Πολιτείες, μισθώθηκαν ξένοι στρατιωτικοί και παίχτηκαν ελληνικά ομόλογα στο χρηματιστήριο. Το δάνειο αυτό έπεσε στα χέρια αισχροκερδών και η υπόθεση έλαβε διαστάσεις σκανδάλου. Μόνο ορισμένα κανόνια στάλθηκαν στην Ελλάδα, ενώ από τα έξι ατμοκίνητα πλοία που παραγγέλθηκαν σε Αγγλο ναυπηγό, μόνο το «Καρτερία» έφτασε έγκαιρα, ενώ τα άλλα δύο, η «Επιχείρηση» και ο «Ερμής», ήλθαν πολύ αργότερα. Από τις δυο μεγάλες φραγάτες που παραγγέλθηκαν στις ΗΠΑ, μόνο η περίφημη φρεγάτα «Ελλάς» έφτασε στην Ελλάδα και κατέπλευε στο Ναύπλιο το 1826, μετά από παρέμβαση του ίδιου του Προέδρου της Αμερικής Ανταμς. Η δεύτερη φρεγάτα πουλήθηκε για να εξαγορασθεί η «Ελλάς» λόγω της απαράδεκτης τακτικής του αμερικάνικου εμπορικού οίκου που είχε αναλάβει την παραγγελία της κατασκευής.

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Η ελληνική εμπορική ναυτιλία ανακτά γρήγορα την παλιά της ζωτικότητα μετά τις καταστροφές του πολέμου, ιδιαίτερα ανάμεσα στα χρόνια 1828-1850. Τα σημαντικότερα εμπορικά κέντρα είναι τώρα η Σύρα και ο Πειραιάς, όπου βρίσκονται και τα εντονότερα δραστηριοποιημένα ναυπηγεία. Ανάμεσα στα 1827-1834 ναυπηγήθηκαν στην Σύρα περισότερα από 260 πλοία. Από το 1834 ως το 1880 είχαν εγγραφεί εκεί 5.600 πλοία, τα περισσότερα τοπικής κατασκευής. Το πρώτο ελληνικό πλοίο γραμμής ήταν η φρεγάτα «Ελλάς» που έφθασε στο Ναύπλιο στις 24 Οκτώβρη 1826 και είχε ναυπηγηθεί στην Αμερική, όπως σημειώσαμε παραπάνω.

Η βιομηχανική επανάσταση, η τεχνολογική πρόοδος ήταν αυτή που έσπασε τελικά, και στην περίπτωση του ακρόπρωρου, την παράδοση. Η εμφάνιση της ατμοπλοίας αποτελεί το ορόσημο μιας νέας περίοδου. Γύρω στα 1850 ο κόσμος των «ξύλινων τειχών» βρισκόταν ήδη στη φάση της παρακμής. Η χρήση του ατμού ως κινητήριας δύναμης γενικεύεται λίγο πριν το 1900, και το ατσάλι αντικαθιστά οριστικά το ξύλο.

Στην περίοδο της δεύτερης ακμής ανήκουν, πάντως, και τα περισσότερα ακρόπρωρα, γνωστά κυρίως από πίνακες ζωγραφικής αλλά και από λίγα σωζόμενα αυθεντικά δείγματα, τα οποία θα εξετάσουμε σε άλλο άρθρο.

πηγή

12 Ιανουαρίου 2018

Την απόκτηση δύο φρεγατών από τη Γαλλία προωθεί η κυβέρνηση

Έγγραφο αίτημα για έναρξη συζητήσεων με σκοπό την απόκτηση δύο φρεγατών τύπου FREMM αναμένεται να στείλει η ελληνική κυβέρνηση στο Παρίσι εντός του επόμενου μήνα. Σύμφωνα με δημοσίευμα της «Καθημερινής» οι επαφές ανάμεσα σε Ελλάδα και Γαλλία θα γίνουν αρχικά σε στρατιωτικό επίπεδο, ξεκινώντας από τον Φεβρουάριο, όταν αναμένεται να έχει φθάσει στο Παρίσι και το σχετικό έγγραφο από την ελληνική κυβέρνηση. Καλά πληροφορημένες πηγές ανέφεραν ότι η συγκεκριμένη κίνηση έρχεται σε συνέχεια σχετικής προφορικής συμφωνίας ανάμεσα στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και τον πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας Emmanuel Macron, κατά την επίσκεψη του τελευταίου στην Αθήνα τον περασμένο Σεπτέμβριο.

Αρχικός στόχος της Αθήνας είναι η επίτευξη συμφωνίας για δύο φρεγάτες πολλαπλών ρόλων τύπου FREMM και οι πλέον αισιόδοξοι θεωρούν ότι πιθανότατα θα μπορούσε να επεκταθεί κατά δύο ακόμη πλοία (δηλαδή, συνολικά τέσσερις). Ωστόσο, λόγω του αρκετά υψηλού κόστους ανά μονάδα (500-600 εκατ. ευρώ ανά φρεγάτα), οι ίδιες πηγές ανέφεραν ότι η Αθήνα είναι προετοιμασμένη να συζητήσει για την εναλλακτική προμήθεια γαλλικών κορβετών τύπου Gowind. 

Οι συγκεκριμένες κορβέτες συνιστούν αρκετά πιο οικονομική λύση. Σε κάθε περίπτωση στις προδιαγραφές του Πολεμικού Ναυτικού (Π.Ν.) προκρίνονται οι FREMM, ως φρεγάτες με ενισχυμένες αντιαεροπορικές δυνατότητες και, κυρίως, προβολή παρουσίας στην Ανατολική Μεσόγειο, η οποία αποκτά αυξανόμενη σημασία για την Ελλάδα, αλλά και τον χώρο συνεργασίας με Κυπριακή Δημοκρατία και Ισραήλ. Σημειώνεται ότι η προμήθεια σύγχρονων φρεγατών κρίνεται από το ΓΕΕΘΑ αλλά και το ΓΕΝ ως απόλυτης προτεραιότητας, αφενός λόγω της γήρανσης του υφιστάμενου στόλου, αφετέρου λόγω της διαφαινόμενης αύξησης της ανάγκης παρουσίας της Ελλάδας στην ανοιχτή θάλασσα. 

H απόκτηση νεότευκτων φρεγατών απασχολεί το Πολεμικό Ναυτικό εδώ και αρκετό καιρό δεδομένης της ηλικίας που έχουν πλέον τα πλοία της κλάσης MEKO-200 όσο και οι παλαιότερες Kortenaer, οι οποίες ωστόσο έχουν περάσει από πρόγραμμα εκσυγχρονισμού μέσης ζωής. 

Προμήθεια λέμβων 

Τον Φεβρουάριο πιθανότατα θα προχωρήσει και η προμήθεια λέμβων υψηλής ταχύτητας τύπου Mark-V (μήκους 25 μέτρων), η αποδέσμευση των οποίων έχει ήδη εγκριθεί από το αμερικανικό Κογκρέσο, ενώ εστάλη και η σχετική επιστολή αποδοχής (Letter of Acceptance).

Στις ΗΠΑ θα μεταβεί τον Φεβρουάριο αντιπροσωπεία Ελλήνων αξιωματικών, οι οποίοι θα επιθεωρήσουν τις συγκεκριμένες λέμβους, που θα χρησιμοποιηθούν για τη μεταφορά των βατραχανθρώπων του Π.Ν. Η συγκεκριμένη προμήθεια ακολουθεί την πρόσφατη συμφωνία με τις ΗΠΑ για την απόκτηση 70 ελικοπτέρων ΟΗ-58D Kiowa Warrior, η οποία εγκρίθηκε και οριστικά από το ΚΥΣΕΑ και εκτιμάται ότι θα αποτελέσει σοβαρή αναβάθμιση του οπλοστασίου της Αεροπορίας Στρατού.

Οι πρώτες αφίξεις των ελικοπτέρων θα αρχίσουν εντός του 2018 και η αρχική επιχειρησιακή ικανότητά τους αναμένεται να έχει επιτευχθεί έως το 2019. Στόχος του αρχηγού ΓΕΣ Αλκ. Στεφανή είναι η κατά το δυνατόν ταχύτερη ένταξή τους στις δομές της Αεροπορίας Στρατού με διασπορά τους στα νησιά του Αιγαίου. Από τα 70 ελικόπτερα, τα 36 θα φθάσουν στην Ελλάδα με τον πλήρη εξοπλισμό τους. Τα υπόλοιπα θα χρησιμοποιηθούν για εκπαίδευση και ανταλλακτικά.